Tetris zamanı.
Haberin Ana Hatları
-Video oyunlarının çocuklar için yararlı mı yoksa zararlı mı olduğu bir süredir tartışılmaktadır. Araştırmaların dengesi, çocuk oyuncuların biraz daha fazla davranışsal sorunlardan muzdarip olduğunu, ancak bilişsel yeteneklerde bir avantaja sahip olma eğiliminde olduklarını öne sürme eğilimindedir.
-İki binden fazla katılımcıyla gerçekleştirilen yeni bir çalışma, haftada 21 saatten fazla video oyunu oynayan dokuz ve on yaşındaki çocukların, tepki engelleme ve çalışma belleği gibi bilişsel testlerde video oyunu oynamayan akranlarından daha iyi performans gösterdiğini ortaya koyuyor.
-Tüm video oyunları eşit derecede faydalı olmasa da, çalışma yüksek oranda oyun oynamanın bile bilişsel beceriyi engellemediğini ve hatta bazı alanlarda geliştirebileceğini gösteriyor.
Video oyunları ebeveynler ve medya tarafından sıklıkla kötülenir, ancak yakın zamanda yayınlanan ve dokuz ve on yaşlarındaki 2.217 çocuk üzerinde yapılan bir araştırma, haftada en az 21 saat video oyunu oynayan çocukların, hiç video oyunu oynamayan çocuklara kıyasla tepki engelleme ve çalışma belleğini içeren bilişsel performans testlerinde daha iyi performans gösterdiğini ortaya koymuştur.
Vermont Üniversitesi Psikiyatri Bölümü’nden bilim insanlarının öncülük ettiği araştırma JAMA Network Open dergisinde yayımlandı.
Video oyunları her yerde
Otuz yıl içinde video oyunları modern toplumda nadir olmaktan çıkıp her yerde bulunur hale geldi. Artık sadece ineklerin dünyasında kalmayan 2-17 yaş arası çocukların neredeyse dörtte üçünün bilgisayar, konsol ya da akıllı telefonlarda bu oyunları oynaması, ebeveynleri “Doğru miktar ne kadar?” sorusuyla karşı karşıya bırakıyor.
Amerikan Pediatri Akademisi (AAP) iki yaşından büyük çocukların okul günlerinde bir saatten fazla, okul dışı günlerde ise iki saatten fazla video oyunu oynamamalarını tavsiye etmektedir.
Daha geniş anlamda, bilim insanları oyun oynamanın çocuklarda davranış ve bilişsel işlev değişiklikleriyle ilişkili olup olmadığını araştırmışlardır. Önceki araştırmalar, ağır oyun oynamayı saldırganlık, depresyon ve şiddet oranlarında hafif bir artışla ilişkilendirmiştir. Ancak aynı zamanda, sık oyun oynayanlar çeşitli bilişsel yetenek ölçümlerinde akranlarından daha iyi performans gösterme eğilimindedir. Bununla birlikte, hem davranış hem de bilişsel yetenek üzerine yapılan araştırmalar küçük örneklem boyutlarından muzdarip olma eğilimindedir.
Yeni çalışmada öyle olmadı. Adolesan Beyin Bilişsel Gelişimi (ABCD) çalışmasına katılan binlerce çocuk iki gruba ayrıldı: haftada en az 21 saat video oyunu oynayanlar (AAP tavsiyelerinin çok üzerinde) ve hiç oynamayanlar. Katılımcılara, engelleme kontrolünü ölçmek için tasarlanan bir Durdurma Sinyali Görevi (SST) uygulanmış ve bir “dur” sinyali verilene kadar bilgisayarda basit, hızlı bir görev üzerinde çalışmaları söylenmiştir. Ayrıca, daha önce kendilerine sunulan bir şeyi hızla hatırlamalarının istendiği bir çalışma belleği testi olan N-Back görevi verildi. Her iki bilişsel değerlendirme de denekler bir fMRI beyin tarayıcısında otururken tamamlandı.
Oyuncular, her iki görevde de oyuncu olmayanlardan yaklaşık %5 ila %10 daha iyi performans gösterdi. Dahası, beyinleri dikkat ve hafıza ile ilişkili bölgelerde ve bilişsel olarak daha zorlu görevlerle bağlantılı ön beyin bölgelerinde daha yüksek aktivite gösterdi.
Oyun oynayanlar ve oynamayanlar yaş, BMI veya IQ açısından farklılık göstermezken, oyun oynayanlar orantısız bir şekilde erkekti ve daha az kombine ebeveyn gelirine sahipti. Gelir eşitsizliği aslında bulgunun sağlamlığına katkıda bulunuyor. Daha yüksek ebeveyn geliri genellikle sağlıktan davranışa ve zekaya kadar her türlü gelişmiş çocuk sonuçlarıyla keskin bir şekilde bağlantılıdır, bu nedenle daha yoksul evlerden gelen çocuk oyuncuların daha zengin evlerden gelen oyuncu olmayanlardan bilişsel olarak daha iyi performans gösterme eğiliminde olması kesinlikle ilginçtir.
Tetris ile Grand Theft Auto aynı şey mi?
Araştırmacılar, tüm video oyunlarının eşit derecede faydalı olmayabileceği konusunda uyarıyor: Örneğin, şiddet içeren, birinci şahıs nişancı oyunu, eğitici, strateji veya bulmaca çözme oyunlarından inkar edilemez bir şekilde farklıdır. Çalışmaları, katılımcıların gerçekte hangi oyunları oynadıklarını ortaya çıkarmadı. Ayrıca, çalışmanın sadece zaman içinde bir anlık görüntü olduğu, nedenselliği değil korelasyonu değerlendirdiği konusunda uyarıda bulundular.
Bununla birlikte, katılımcılar yaşlandıkça ABCD çalışma grubundan gelecek veri yayınları, bilim insanlarının bilişsel yeteneklerdeki değişiklikleri tespit etmelerine izin vermelidir. Oyuncular, oyun oynamayan akranlarından daha iyi performans göstermeye devam edecekler mi, belki de avantajlarını artıracaklar mı? Bunu zaman gösterecek.
*Bu yazı Kids who play 21 hours of video games per week perform better on cognitive tests başlıklı yazıdan çevrilmiştir.
