Bu haber:
Okuyucuların sınıfta ChatGPT ile ilgili deneyimlerini içermektedir.
Üretken yapay zeka ile bir dönem
Düzenli okuyucuların bildiği gibi, ChatGPT ve diğer üretici yapay zeka araçlarının öğrenciler ve profesörler tarafından nasıl kullanılabileceğini takip ediyor, değerlendirmenin değişmesi gerekip gerekmeyeceği ve yapay zekanın engelli öğrencilere nasıl yardımcı olabileceği veya zarar verebileceği gibi konuları ele alıyoruz.
Bazı öğretim üyeleri, bu programların günlük yaşamın bir parçası haline geldiği bir geleceği heyecanla benimsiyor, çünkü rutin görevlerde zamanı azaltmaya yardımcı olabilir, kişisel bir öğretmen olarak işlev görebilir veya denemeler ve araştırma makaleleri için fikirleri başlatabilir.
Bu yapay zeka meraklılarından bazıları da dahil olmak üzere pek çok kişi, öğrencilere eğitim kılavuzu olmadan gelen güçlü bir araç verildiğinden, bu nedenle içgörü veya yanlışlık üretip üretmediğini söylemenin bir yolu olmadığından derinden endişe duyuyor. Ayrıca öğrencilerin eleştirel düşünme ve analiz gibi zor bir işi, hızlı bir tartışma yazısı ya da makale yazabilecek, zaman kazandıran bir cihaz lehine bırakmaya istekli hale gelmelerinden korkuyorlar.
Geleceğe dair bu görüşler çok çeşitli. Ancak şu anda durumun ne olduğunu bilmek istedik. Sınıflar yapay zeka tarafından üretilen çalışmalarla dolup taştı mı yoksa ChatGPT yararlı bir araç oldu mu? Öğrenciler üretken yapay zekanın ne olduğunu ve nasıl doğru şekilde kullanılacağını anlıyor mu? Eğitmenler öğretme şekillerini değiştiriyor mu?
Biz sorduk. Siz yanıtladınız. 70’ten fazla kişi, bu araçların kolayca erişilebilir hale geldiği bir dünyada ilk sömestrde neler yaşadıklarını anlatmak için yazdı.
Hikayemizi henüz okumadıysanız, okumanızı tavsiye ederiz. İster heyecanlı, ister endişeli ya da ikisinin arasında bir yerde olun, muhtemelen okuduklarınızın bazılarında kendi görüşlerinizi bulacaksınız. İşte birkaç çıkarım:
Yapay zeka ile bariz hile mevcuttu ancak yaygın değildi. Çoğunlukla, profesörler yapay zeka tarafından üretilen çalışmaları fark edebildiklerini, çünkü örneğin, tonun öğrencilerin daha önceki yazılarından radikal bir şekilde farklı olduğunu, sınıfta tartışılmayan materyalleri içerdiğini veya kavramları ve içeriği tanımlamada veya özetlemede düpedüz yanlış olduğunu söylediler.
Elbette okuyucular, öğrencilerin yapay zeka tarafından oluşturulan metni daha az tespit edilebilir hale getirmek için üzerinde yeniden çalışabilecekleri yollar olduğunu da belirttiler. Bu durum, öğrenciler bu araçlara aşina oldukça daha da geçerli olacaktır.
Öğrencilerin YZ ile kesinlikle kopya çekip çekmediğini anlamak zaman alıcıydı. YZ yazımını tespit etmek kolay olsa da, öğretim üyelerinin öğrencilerle yüzleşmek için bundan emin olmaları gerekiyordu. Kimsenin kusursuz bir YZ dedektörü icat etmediği göz önüne alındığında, profesörler öğrencilerin yazılarını incelemek ve diğer ipuçlarını aramak için çok zaman harcamak zorunda kaldıklarını söylediler. Birçoğu Turnitin’in YZ dedektörünü veya benzer bir uygulamayı kullandı, ancak bunu son söz yerine daha fazla araştırma için bir başlangıç noktası olarak ele aldı.
Profesörlerin çoğu gelecek dönem öğretim yöntemlerini değiştirmeyi planlıyor. Başlamak için bariz bir yer, net bir yapay zeka kullanım politikasına sahip olmaktır. Katılımcıların neredeyse yüzde 80’i bunu yapmayı planlıyor. Bazı eğitmenler öğrencilerin herhangi bir yapay zeka kullanmasını istemezken, diğerleri sorumlu – ve şeffaf – kullanımda sorun görmüyor. Yaklaşık yüzde 70’i ayrıca, sınıfta daha fazla çalışma yapmak gibi YZ ile kopya çekmeyi zorlaştırmak için ödevlerini değiştirmeyi planlıyor.
Rehberlik eksik. Okuyucular bu zorlukları kendi başlarına aşmak zorunda kaldıklarını belirtiyor. Uygun kullanım ile kopya çekme arasındaki çizginin nerede olduğunu bulma, kurs tasarımlarını değiştirme ve öğrencilerin bu araçların ne olduğunu ve neyi iyi yapıp neyi yapamayacaklarını anlamalarına yardımcı olma konusunda destek arıyorlar.
*Bu yazı Reckoning with ChatGPT başlıklı yazıdan çevrilmiştir.
