SpaceHopper parabolik bir uçuşla sıfır yerçekiminde manevra yaptı.
Astronotlar Dünya’nın yerçekiminden günler, haftalar ve hatta aylar boyunca ayrılmadan önce NASA’nın ünlü parabolik uçuşlarında pratik yaparlar. Modifiye edilmiş yolcu jetlerindeki bu yoğun yolculuklar sırasında, uçağın dik yukarı ve aşağı hareketleri sıfır yerçekimli ortamlar yaratırken, kursiyerler bir dizi mide bulandırıcı iniş ve çıkış yaşarlar. Ancak kısa bir süre önce bir robot, insan meslektaşlarıyla benzer bir eğitim aldı – potansiyel olarak kendi uzay yolculuklarından önce.
Birkaç yıl önce İsviçre’deki ETH Zürich’te sekiz öğrenci SpaceHopper’ın tasarlanmasına yardımcı oldu. Özellikle asteroitler gibi düşük yerçekimli ortamların üstesinden gelmek üzere tasarlanan bu küçük, üç ayaklı botun (tahmin ettiğiniz gibi) çevresinde zıplaması amaçlanıyor. SpaceHopper, derin takviyeli öğrenme ile simülasyonlarda eğitilmiş bir sinir ağı kullanarak zıplamak, bir asteroidin düşük yerçekiminden yararlanarak ilerlemek, ardından güvenli bir şekilde yere inmeden önce havada kendini yönlendirmek ve dengelemek için üretilmiştir. Oradan, büyük mesafeleri verimli bir şekilde kat etmek için bu süreci tekrarlıyor.
Ancak bilgisayar simülasyonlarında teorik olarak çalışan bir makine tasarlamak bir şey, onu gerçek dünyada inşa etmek ve test etmek başka bir şey.
SpaceHopper’ı en yakın asteroide göndermek, bir deneme çalışması yapmanın tam olarak uygun maliyetli ya da basit bir yolu değil. Ancak Avrupa Uzay Ajansı ve yerçekimsiz uçak yolculuklarında uzmanlaşmış bir şirket olan Novespace sayesinde, robot bir sonraki en iyi şeyde hareketlerini test edebilir.
Yakın zamanda gerçekleştirilen 30 dakikalık parabolik uçuş boyunca araştırmacılar SpaceHopper’ın Novespace’in Airbus A310 uçağında küçük bir muhafaza içinde her biri 20-25 saniye arasında süren 30’dan fazla yerçekimsiz ortam simülasyonu gerçekleştirmesini sağladı. Deneylerden birinde, uçak sıfır yerçekimine ulaştığında görevliler robotu havanın ortasında serbest bıraktı ve ardından sadece bacak hareketlerini kullanarak belirli yönlere doğru yeniden konumlanmasını gözlemledi. İkinci bir testte ekip SpaceHopper’ı yerden sıçraması ve yakındaki bir güvenlik ağına hafifçe çarpmadan önce kendini yeniden yönlendirmesi için programladı.
Parabolik uçuş tamamen sıfır yerçekimli bir ortam yarattığından, SpaceHopper aslında varsayımsal bir asteroitte olacağından daha az yerçekiminde ilk çıkışını yaptı. Bu nedenle, robot mikro yerçekimi durumunda olduğu gibi “iniş” yapamadı, ancak gerçek zamanlı olarak yönlendirme ve ayarlama yeteneğini göstermesi araştırmacılar için yine de büyük bir adımdı.
SpaceHopper ekip üyesi Fabio Bühler ETH Zürich’in kısa süre önce yayınladığı önemli bir videoda, “O ana kadar bunun ne kadar iyi çalışacağı ve robotun gerçekte ne yapacağı konusunda hiçbir fikrimiz yoktu,” dedi. “Bu yüzden çalıştığını gördüğümüzde çok heyecanlandık. Omuzlarımızdan büyük bir yük kalktı.”
SpaceHopper’ın yaratıcıları, zıplayan robotlarını bir gün bir asteroide yerleştirmenin, gökbilimcilerin evrenin tarihi hakkında yeni bilgiler edinmesine yardımcı olabileceğine ve güneş sistemimizin en eski dönemleri hakkında bilgi sağlayabileceğine inanıyor. Ayrıca, birçok asteroit değerli nadir toprak metalleri ile doludur; bu kaynaklar, ülkemize döndüğümüzde çok sayıda endüstride büyük fayda sağlayabilir.
*Bu yazı Watch a tripod robot test its asteroid leaping skills başlıklı yazıdan çevrilmiştir.
